Bronek Woyciechowski

Szablon:Postać filmowa infobox Bronek Woyciechowski – postać fikcyjna, występująca w serialu Czas honoru, jeden z czterech głównych bohaterów serialu.

W serialu pojawia się jako porucznik Wojska Polskiego w odc. 1 wiosną 1941 roku, gdy na terenie Anglii kończy się szkolenie pięcioosobowego oddziału Polaków, którzy następnie jako cichociemni mają zrzuceni do Polski. Towarzyszą mu przełożony Czesław Konarski, jego synowie Władek Konarski i Michał Konarski oraz Janek Markiewicz.

Jest synem Stanisława Woyciechowskiego, właściciela odlewni metali kolorowych w Warszawie. Wśród przyjaciół uchodzi za posiadającego szlacheckie korzenie (żartobliwie zwracają się do niego Hrabio) oraz za osobę majętną z racji działalności ojca (z tego względu Bronek dokonuje pożyczek od ojca). W przeciwieństwie do pozostałych bohaterów, Bronek po przybyciu do Warszawy nie szuka kontaktu z ojcem. Robi to dopiero zmuszony potrzebą pożyczki pieniędzy, a następnie w celu załatwienia sfałszowanej tożsamości Michałowi Konarskiemu (jako pracownikowi fabryki). Chłodne stosunki z ojcem wynikają z faktu pozostawienia przez Stanisława żony w przeszłości. Z drugiej strony Bronek usiłuje dotrzeć do swojej przedwojennej narzeczonej, Wandy Ryszkowskiej, która jest przekonana, że on nie żyje i utrzymuje kontakty ze swoim byłym mężem Karolem. Spotyka się jedynie z jej matką, Heleną Dobrzyńską. Bronek w 1941 roku ma ponad 20 lat (w odc. 17 ojciec daje mu pieniądze w teczce, którą jak mówi kupił mu przed wojną na 21 urodziny).

Prywatnie Bronek dostaje pracę jako pomoc maszynisty. Zamieszkuje w stolicy u kolejarza Edwarda. Wdaje się w krótki romans z jego żoną Wisią, z czego się wycofuje.

W działalności konspiracyjnej otrzymuje przydział kierowania komórką dokonującą egzekucje na polskich zdrajcach. Jego podwładnymi jest początkowo trójka rodzeństwa, z których następnie ginie dwóch braci w wyniku samowolnej akcji likwidacji niemieckiego urzędnika Brauna. Bronek dokonuje egzekucji na zdrajcach ojczyzny; jego ofiarami są: konfidentka Helena Modrzewska (oraz towarzyszący jej Niemiec), dyrektor Teatru Polskiego Gerard Majer, trzech gestapowców legitymujących go, konfident (okazał się tym, który wziął łapówkę w wysokości 20 000 zł za uwolnienie Wandy), szmalcownik Kwapisza (wspólnie z Jankiem), zwerbowani przez Gestapo polscy zdrajcy Stanisław Górka i Włodek Hulewicz, dwóch Niemców na motocyklu patrolowym w lesie.

W rzeczywistości wojennej celem konspiracji podaje się jako Bronisław Oleksiński, Henryk Maliński (jako pomoc maszynisty do odc. 15), „Czarny”, Krajewski (II sezon).

Po aresztowaniu Wandy przeprowadza nieudaną próbę uwolnienia jej z Pawiaka. W końcu doprowadził do ucieczki narzeczonej. Ze względu na bezpieczeństwo umieścił ją w klasztorze. Tam Wanda powiedziała mu, że jest w ciąży. Jednak po pewnym czasie, kobieta poroniła. Nie ma pewności co do ojcostwa nienarodzonego dziecka, istnieje prawdopodobieństwo, iż ciąża mogła zostać wywołana w wyniku gwałtu na Wandzie dokonanego przez niemieckiego strażnika na Pawiaku, Schneidera. Przemawia za tym brak radości Wandy z potencjalnego macierzyństwa oraz chęć przekazania Bronkowi "ważnej wiadomości", do czego ostatecznie nie dochodzi.

W odc. 31 i 32 zostaje więziony i torturowany przez przedstawicieli sowieckiego wywiadu, a z ich rąk ginie jego współpracownik, Antek.

W wyniku wniknięcia w struktury polskiego podziemia niemieckiego agenta Johanna von Reslasky'ego, podającego się za Polaka Tadeusza Kruczka i sfabrykowania przez niego dowodów na współpracę z Niemcami przez Stanisława Woyciechowskiego oraz Bronka, zostaje oskarżony o kolaborację. Pomimo zapewnień o niewinności, sąd podziemny skazuje ojca i syna na karę śmierci, do czego potrzeba jedynie zatwierdzenia odgórnego. Z zarzutami nie może pogodzić się także Wanda, która przeczuwa, że prawdziwym zdrajcą jest Tadeusz. Śledzi go i zauważa, że spotyka się z majorem Martinem Halbe z Abwehry. Tadeusz zostaje zdemaskowany a Bronek z ojcem oczyszczeni z zarzutów.

Szablon:Przypisy

Bibliografia

• Bronek Woyciechowski na stronie serialu TVP